لیکوال: "ابوعائشه"
دوی د الله تعالی له دې قول څخه ثبوت اخلي، چې فرمايي: «لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ»؛ “هلته به دوی له لومړي مرګ پرته د بل مرګ خوند نه څکي، او [الله] به دوی د دوزخ له عذابه وساتي.” دوی له دې آيت څخه استدلال کوي چې: که مړي [په قبر کې] راژوندي کړل شي [او عذاب ورکړل شي] نو دوی بايد دوه مرګونه وڅکي، نه يو.
Previous Articleحسن بصري رحمه الله؛ زاهد او امام (دوهمه برخه)
Next Article علامه سید ابوالحسن ندوي رحمه الله (اووه دېرشمه برخه)