د مقاصدو په ثابتولو کې، استقراء له اصولي او منطقي استدلالاتو او مصطلحاتو څخه ګڼل کیږي؛ له همدې امله، اړینه ده چې لومړی استقراء تعریف کړو او د هغې ډولونه بیان کړو:
استقراء دوه ډوله ده: بشپړه استقراء او نیمګړې استقراء.
۱. بشپړه استقراء:
دا عبارت دی له: د ټولو جزیاتو او افرادو لټونه او څېړنه، او په یوه موضوع کې د ټولو مجموعو مشاهده کول؛ چې پایله یې عمومي قاعده ده. دا ډول استقراء حجت ده؛ ځکه چې د پرېکړې سبب ګرځي او د اختلاف په صورت کې د هغې حکم ثابتیږي، چې ورته قياس هم ویل کیږي.
د بېلګې په توګه:
که ووایو: «ټول انسانان چې ما تر دې دمه لیدلي دي، مړه کیږي.»، «سقراط انسان دی»، «له همدې امله سقراط به مړ شي.»
له وړاندې جوړه شوې فرضیه وایي چې ټول هغه مخلوقات چې د (انسان) تر عنوان لاندې قرار لري او تر دې دمه د ادعا کوونکي کس لخوا لیدل شوي دي، مړه به شي. دویم عبارت بیانوي چې سقراط هم د یو انسان تر عنوان لاندې دی، چې په پایله کې به سقراط مړ شي؛ ځکه چې هغه هم انسان دی او دا نوم لري. بناءً د همدې ځانګړنې له مخې د هغه وجود هم پکې شامل دی.
دویم مثال: «هر لمونځ یا فرض دی او یا نفل. د هر لمانځه لپاره پاکوالی شرط دی؛ پر دې بنسټ، هېڅ لمونځ له پاکوالي پرته نه صحیح کیږي.»
ښکاره خبره ده چې دا یوه پرېکنده مسله ده؛ کله چې په هر شخص کې په تفصیل سره ثابته شي، په اجمال کې هرو مرو ثابتیږي.
