لیکوال: عبدالحي "لیّان"
شیطان پرستۍ (لسمه برخه)
ب) الحادي نظر
د شیطان پرستانو بله ډله چې د «نوي شیطان پرستۍ» په نوم پېژندل کیږي، او د اوسني عصر د ټولو شیطان پرستانو غوندې د الله تعالی له شتون څخه انکار کوي. دا ډله په دې باور ده چې خدای نشته او په خدای باور د انسان د فکر محصول دی. د شیطاني انجیل کتاب لیکوال وايي: “خدای انسان نه دی پیدا کړی، دا د انسان (ذهن) دی چې تل خپل خدای جوړوي.”
انتوني لاوي باور درلود چې انسان پخپله خدای دی او ټول خدایان د انسان په ذهن جوړ شوي دي. هغه په دې باور و چې کله یو څوک د خپل وجود څخه بهر د خدای عبادت کوي، هغه په حقیقت کې د خپل ذهن جوړ شوی عبادت کړی دی.
د دې عقیدې د خپرولو لپاره، لاوي شک ته مخه کړه او ویې ویل: “په هرڅه کې شک، حقیقي پوهې ته د رسېدو یوازینۍ لار ده.” هغه زیاتوي: “د شک پرته حقیقت ته رسېدل ناشونې ده.”
هغه هم د هغو کسانو ستاينه کوي چې په هر څه کې شک لري او د هر څه له منلو څخه انکار کوي او دا ستر علم ګڼي او له بلې خوا په يوه اصل باور لري او وایي چې عقیده د ټولو ناپوهیو پيل دی.
د نن زمانې شیطان پرستان د دین د انکار او د مؤمنانو په دین کې د شک پیدا کولو لپاره هر ډول شکونه په کار اچوي. د دین د انکار په اړه د دې ډلې د پام وړ شبهاتو په منځ کې، دوې قضیې د یادونې وړ دي:
لومړۍ شبهه:
د خدای د نومونو ګڼوالی او د دې نومونو په اړه د مذهبونو او دینونو اختلاف دا په ګوته کوي چې د خدای وجود د انسان د ذهن محصول دی.
د شیطان پرستانو دا شک او له هغې څخه ترلاسه شوې پایله (چې خدای د انسان له ذهن څخه جوړ دی) یو بې بنسټه، بې بنیاده اټکل دی. ځکه چې د دې شک جوړونکي د دې لپاره کوم قوي او معتبر دلیل نه دی وړاندې کړی. يوازې د دې لپاره چې دوى پخپله خداى نه منی او له بلې خوا يې د عامو خلکو فطري میل او خداى پالنه لیدله، نو هڅه یې وکړه چې بل دلیل د دې طبيعي میل لپاره ولټوي، چې داسې شبهاتو ته ورسېدل. په هرصورت، دا روښانه ده چې دا احتمال هغه مهال په پام کې نیول کیدی شو چې د خدای د شتون لپاره علمي او منطقي دلیل نه وی موجود، په داسې حال کې چې داسې نه ده. ځکه چې د خدای موجودیت په یقیني دلیلونو سره ثابت شوی.
یو له دغو دلیلونو څخه په کائنات کې د نظم دلیل دی، کوم چې مفکرین د “نظم برهان” په نامه یادوي. د نظم برهان په دوو اساسي بنسټونو ولاړ دی:
. 1. یو دقیق او حساب شوی نظام په کائناتو حاکم دی.
-
په هر ځای کې چې دقیق او محاسبه شوی نظام شتون ولري، د تصادفي پیښو څخه پیدا کیدی، بلکې دا باید د علم او ځواک څخه سرچینه واخلي.
په دې توګه، هر هوښیار سړی، د وجود د منظمې پیښې په لیدلو سره، په دې فکر کیږي چې د دې ترتیب او همغږۍ معلول او علت څه دی؟ ايا اجزاوو پخپله دا نظم د يو بل سره په همكارۍ جوړ كړى او يا يو حکیم او باتدبیره ناظم دا برخې په دومره دقت سره ترتيب كړې؟
د لاندې آيتونو په ګډون په ډېرو آيتونو کې قرآن کريم د انسان، اسمانونو، ځمکې او ژونديو موجوداتو په پېچلي پيدايښت کې د نظم مسئلې ته اشاره کوي: «إِنَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَفِي خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِن دَابَّةٍ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ»؛”بیشکه په اسمانونو او ځمکه کې د مؤمنانو لپاره ډیرې نښې دي او همدارنګه ستا په خلقت کې او هغه مخلوقاتو یې چې په ځمکه کې سره خپاره کړي، د اهل یقین لپاره نښې دي.”
دویمه شبهه:
د خدای شتون د بدۍ له شتون سره مطابقت نلري. شیطان پرستان دا شک په دې ډول وړاندي کوي: ۱. که خدای شته، هغه د هر څه خالق دی. 2. د نړۍ د مخلوقاتو یوه برخه شروره ده؛ له همدې امله، خدای د شرارت او بدۍ خالق دی. 3. د بدیو پیدا کول یو بد او ناروا عمل دی. نو که خدای شتون ولري، هغه بد کارونه کوي. 4. که د رښتیا هم خدای شتون ولري، نو هغه باید بشپړ وي او هیڅکله بد کار و نه کړي، له همدې امله هیڅ ریښتینی خدای نشته.
مخکې له دې چې پورتني شکونه وڅېړو، باید دا ټکی په یاد ولرو: کله ناکله بدۍ او مصیبتونه زموږ د پوهې او ادراک محصول وي او زموږ د نظر او پوهې له بدلون سره بدلون مومي؛ د مثال په توګه، موږ خبریږو چې زموږ ورور ټکر کړی دی، دا خبر زموږ لپاره ډېر دردونکی دی. دا درد او کړاو پخپله د حادثې محصول نه دی؛ بلکه، دا د پیښې په اړه زموږ د پوهې محصول دی. له همدې امله، که دا حادثه دروغ وي، موږ به نور د درد او رنځ احساس ونه کړو، دغه ډول شر ته خیالي شر ویل کیږي.
په لید کې د لږ بدلون سره، لیدلی شو چې زموږ ډیری کړاوونه زموږ په توهم او د نړۍ په اړه زموږ په غلط لید کې ریښې لري؛ د بېلګې په توګه، کله چې موږ یو ارزښتناک شی له لاسه ورکړو، که نړۍ ته په ریښتینې نظر سره وګورو او پوه شو چې د نړۍ اصلي مالک خدای دی، نور به د خپګان او غم ځای پاتې نشي.
له همدې امله، ځینې بدۍ زموږ د فکرونو محصول دي، او موږ نشو کولی په لوی خدای باندې اعتراض وکړو چې ولې یې پیدا کړي؛ ځکه چې خدای د هغه په ځواب کې فرمايي، دا تاسو یاست چې د حقایقو په سرچپه لیدلو سره رنځ او خپه شوي یې.
اوس، د پورتني ټکي په پام کې نیولو سره، بدۍ او شر ته له بلې زاویې ګورو. زموږ په مینځ کې د ښه او بد وېش زموږ په “انسان محوري” کې ریشه لري. د مثال په توګه، موږ د مار زهر بد ګڼو، ځکه چې انسانانو ته زیان رسوي، مګر موږ دې حقیقت ته پام نه کوو چې دا پخپله د مار لپاره خورا مطبوع او طبیعي دی. یا د بېلګې په توګه یو کروندګر باران خیر او ښه ګڼي، خو یو بناء(خټګر) یې بد ګڼي، ځکه یوه ته ګټه رسوي او بل ته زیان رسوي؛ نو موږ کولی شو ووایو چې بد یو نسبي مفهوم دی. په دې اساس، حتی زلزله هم د ډیری حیواناتو لپاره ښه ده او د چاپیریال لپاره مثبتي اغیزې لري. همدارنګه زلزله د سلګونو انجینرانو او کارګرانو لپاره د لوی پانګې او دندې رامینځته کولو لامل کیږي، او د زرګونو خلکو مالي ملاتړ کیږي او په جریان کې د ساینس او ټیکنالوژۍ پرمختګونه او نوي کشفونه او اختراعات ترسره کیږي.
البته، موږ باور لرو چې خدای د هر څه خالق دی، د درد او رنځ هم د خدای تعالی له خوا پیدا شوي او هیڅ شی د هغه له خلقت څخه بهر نه دی. مګر دا مسله د هغه د پوهې، ځواک او بې حده رحمت د نشتوالي دلیل نه دی. ځکه چې داسې کوم قانع کوونکي عقلي دليل نشته چې ثابته کړي چې د بديو او بدبختيو شتون په عموم کې ګټه نه لري او په هغه کې هیڅ مصلحت نشته.