حضرت ابراهیم (ع) مکه پرېښوده، او هاجره یوازې پاتې شوه. هغې خپل ماشوم ته شیدې ورکولې او له شته اوبو یې څښلې، تر دې چې اوبه ختمې شوې او ماشوم یې تږی شو. هاجره خپل زوی ته کتل چې څنګه د تندې له امله په شور کې دی. هغې له خپل ځایه پورته شوه ترڅو په دې ناسم حالت کې خپل زوی و نه ویني. هغې د صفا غر ولید چې د ټولو غرونو څخه تر ټولو نږدې و. هغې پرې وخته او سیند ته یې وکتل، هیله یې لرله چې څوک وویني، خو هیڅوک یې و نه موندل.
هاجره له صفا غره راښکته شوه، تر دې چې د سیند منځ ته ورسېده. بیا یې خپل ټیکری پورته کړ او په چټکۍ سره یې منډه کړه، تر هغه چې له سیند څخه تېره شوه او مروې ته ورسېده. هغې د مروې غره سر ته پورته شوه او شاوخوا یې وکتل چې یو څوک ومومي، مګر هیڅوک یې و نه موندل.
هغې دا کړنه اووه ځله تکرار کړه. حضرت ابن عباس رضي الله عنهما وايي چې رسول الله صلی الله علیه وسلم وفرمایل: «له همدې امله خلک د صفا او مروې ترمنځ سعي کوي.»
حضرت ابن عباس رضي الله عنهما وايي چې رسول الله صلی الله علیه وسلم وفرمایل: «خدای دې د اسماعیل علیه السلام پر مور رحم وکړي. که هغې د زمزم اوبه داسې پرېښې وای» یا دا یې وویل: «که هغې له اوبو څخه اوبه نه وای اخیستې، نو زمزم به په یوه بهېدونکې چینه بدله شوې وای.»
راوي وايي: هغې د زمزم له اوبو څخه وڅښلې او خپل ماشوم ته یې شیدې ورکړې. پرښتې هغې ته وویل: «له هلاکېدو مه وېرېږه؛ ځکه دا ځای د خدای کور دی، چې دا زوی او د هغه پلار به یې جوړ کړي. الله خپل دوستان نه ضایع کوي.»
د کعبې د کور ځای یوه لوړه او غرنۍ ځمکه وه چې سیلابونه به د هغې له ښي او کیڼ اړخونو څخه تېرېدل. هاجره په دې ډول خپل ژوند ته دوام ورکړ، تر دې چې د جُرهم د قبیلې یو شمېر خلک، چې له کداء څخه راغلي وو، د مکې په ښکته برخه کې تم شول. هغوی یوه مرغۍ ولیده چې د اوبو پر شاوخوا ګرځېده. هغوی وویل: «دا مرغۍ د اوبو شاوخوا ګرځي. له هغه راهیسې چې موږ دا ځای پېژنو، په دې سیمه کې اوبه نه وې.»
بیا یې یو یا دوه کسان د پلټنې لپاره ولېږل، او هغوی د اوبو خبر ورته راوړ. هغوی د اوبو ځای ته لاړل او د اسماعیل مور یې د اوبو په غاړه ولیده. هغوی ورته وویل: «ایا موږ ته اجازه راکوې چې دلته له تا سره پاتې شو؟»
هاجري وویل: «هو، خو تاسو د اوبو حق نه لرئ.»
هغوی وویل: «سمه ده.»
