په معاصره نړۍ کې د دعوت اړتیا او طریقه (دریمه برخه)
د دعوت اصول
موږ باید لومړی د دعوت له اصولو سره اشنا شو او بیا دعوت ته مخه کړو. قرآن کریم او د رسول الله صلی الله علیه وسلم احادیث په دې برخه کې تر ټولو ښه لارښوونکي دي:
خدای تعالی رسول الله صلی الله علیه وسلم ته امر کوي چې: «قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ»؛ ژباړه: «ووایه دا زما لاره ده چې زه (خلک) په علم او بصیرت سره خدای ته رابولم او زما پیروان (هم داسې دي) او زه خدای (له عیبونو، نقصونو او نورو بې ارزښته شیانو) څخه پاک ګڼم. او زه له مشرکانو څخه نه یم (او له خدای سره هیڅ شی نه شریکوم).»
نو څرګنده شوه چې رسول الله صلی الله علیه وسلم خلک په علم او بصیرت سره خالص توحید ته رابللي دي. له همدې امله يې د خپل ځان او امت لپاره د الله جل جلاله دعوت فرض ګرځولی او هغه څوک چې دعوت ته په خپل ژوند کې پام نه کوي او خپل وخت، مال او ژوند د دعوت په لاره کې نه لګوي، د دعوت پوره پيروان نه دي:
«ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ»؛ ژباړه: «ای پیغمبره! خلک د خپل رب لارې ته په ښو او سمو خبرو او ښو نصیحتونو راوبله او له هغوی سره په ښه او غوره ډول خبرې کوه.»
په دې آيت كې خداى جل جلاله د بلنې درې لارې بيانوي:
-
د حکمت سره تړلی یا مقرون؛
-
د موعظې سره پيوست؛
-
په احسن توګه بحث کول (مباحثه).
د حکمت معنی دا ده چې واضح دلایل او قوي او باحکمته دلیلونه ورکړل شي ترڅو هغه طبقه چې علمي ذوق لري دې طریقې ته جذب شي.
“ښه موعظه” هغه اغیزمن او دردناک نصیحتونه دي چې د نرمۍ او زړه سواندۍ څخه ډکه وي. داسې نصیحت چې خواخوږي، شفقت او ښه اخلاق پکي وي، داسې نصیحت چې مړه او د کاڼي زړونه را ژوندي کړي او نا امېدو ته امېد ورکړي او خلک وهڅوي.
په احسن توګه بحث کول د هغو کسانو سره دي چې د حقیقت د پوهېدلو او موندلو هڅه نه کوي. بلکې په څو منطقي، فلسفي او سفسطي اصطلاحاتو سره میدان ته راځي او هغه مناظره کوونکي دي چې نه غواړي قانع شي.
نو په ياد شوي آيت کې د دعوت لارې بېلابېلې دي. ځکه چې د خلکو ذهنونه او فکرونه او کچه له یو بل سره توپیر لري او هر یو باید د خپل مزاج مطابق دعوت شي. دا ټول ټینګار د دې مسلې اهمیت څرګندوي.
-
«وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»؛ ژباړه: «په تاسو کې باید یوه ډله وي چې نیکۍ ته بلنه ورکوي، په نیکۍ امر کوي او له بدیو څخه منع کوي او همدغه دي چې بریالي دي.» دا موضوع د هر وخت او هر ځای لپاره ده. “یدعون” د مضارع فعل دی، او امت ته خبرداری ورکوي چې دعوت باید تل دوام وکړي او د دعوت پرېښودل د مسلمانانو د اتحاد او پیوستون له منځه وړلو مترادف دی او دعوت د امت د ژوند لامل دی.
-
«كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ»؛ ژباړه: «تاسو غوره امت یاست چې د خلکو د ګټې لپاره پیدا شوي یاست، تر څو چې تاسو په نیکۍ امر کوئ او له بدو څخه منع کوئ او په خدای ایمان لرئ.»