۱. د خدای جل جلاله د لوی ذات په وړاندې د عبودیت او بندګي څرګندونه:
په حج کې د خدای جل جلاله د ستر ذات په وړاندې د عبودیت او بندګۍ اعلان دی، ځکه چې حج کول په عمومي ډول د انسان د عاجزۍ څرګندونه ده. په داسې حال کې چې انسان د غرور او زینت له ټولو جامو څخه ځان لیرې کړی او د آخرت او قبر جامې یې اغوستي دي، دا حالت د هغه په ذهن کې د آخرت او مرګ یادونه او د لوی څښتن تعالی جل جلاله په وړاندې د هغه درېدل مجسم کوي. کله چې ځان د بیوزلو کسانو سره یو رنګ او همغږی وویني، د الله جل جلاله د سپېڅلي او ستر ذات په وړاندې د خپلې بې وسۍ او ناچارۍ احساس کوي، دا هغه وخت دی چې د بې وسۍ او محتاجۍ لاسونه پورته کوي او په عاجزۍ او تواضع دعا کوي او د خدای جل جلاله څخه د خپلو ګناهونو بخښنه غواړي. همدارنګه د منیٰ، مُزدلفې او عرفات په میدانونو کې او د صفا او مروه تر منځ د طواف او سعی په وخت کې خپل ګډوډ او پریښانه حالت ته ګوری او د منیٰ او عرفات په ګرمو او لرې پرتو میدانونو کې د اطاعت لپاره سرګردانه ګرځي په داسې حال کې چې ټول شیطاني طمعې ردوي او پر شیطان د ډبرو ګوزارونه کوي او له هغه سره د کرکې او بېزارۍ څرګندونه کوي، دا ډول ډول حالتونه ټول د الله سبحانه وتعالی په وړاندې د بې وسۍ او ذلت څرګندونه ده، چې د حج په وخت کې د ظهور مرحلې ته رسېږي.
۲. په انسان کې د جهادي روحیې راژوندي کېدل:
په حج کې د جهاد روحیه په انسان کې پیدا کېږي، ځکه چې په دې سفر کې انسان له هر ډول تکليفونو او ستونزو سره مخ کېږي او په مقابل کې يې له صبر او زغم څخه کار اخلي او د سختيو زغملو ته تيارېږي. همدارنګه د حج د بشپړولو لپاره د حج د شرطونو، ارکانو او مناسکو رعايت پر ځان ضروري ګڼي او دا په خپله د شريعت او قانون سره یو ډول اشنایي ده چې د الله جل جلاله د رضا لپاره د جهاد له اړینو مسائلو څخه ګڼل کېږي.
۱. باید په خپلو تیرو ګناهونو پښیمانه وي او په راتلونکي کې د ګناه نه کولو اراده ولري.
۲. د الله تعالی د رضا لپاره پاک نیت خورا اړین دی او باید د نورو د ستاینې او ښودنې په لټه کې نه وي. د هر عمل د منلو لپاره خالص نیت اړین دی، نو د عمرې او حج په ترسره کولو کې بايد د نیت صفایي او اخلاص ته خاص اهميت ورکړل شي او له هغو کارونو څخه ډډه وشي چې اخلاص له خطر سره مخامخ کوي لکه د کور په دروازه کې د جامو ځړول، د مراسمو فلم جوړول او يا د وتلو او يا د راستنېدو په وخت کې عمومي اعلان کول، دا ریایي کړنې د عمل د باطل کېدو لامل کېدی شي.
۳. څوک چې د حج په سفر روان وي بايد د دې سفر د مصارفو او لګښتونو لپاره د اړتيا وړ پيسې په حلال او ښه طريقه ترلاسه کړي او دا د خیر کار دی په حرامو او مشکوکو پيسو باندې به دا سفر نه کوي.
۴. د حقوقو او پورونو تادیه په پام کې نیولو سره چې هغه یې مسؤلیت لري؛ يعنې حج ته تلونکی کس بايد هڅه وکړي چې ټول هغه حقوق پوره کړي چې د خلکو پرې واجب دي او يا د حلالیت غوښتنه وکړي، ځکه د خدای جل جلاله د کور حج او همدارنګه نور عبادات لکه لمونځ، روژه، زکات او داسې نور د خلکو حقونه له منځه نه وړي او نه بخښل کېږي؛ كه زر ځله حج وكړي او د خلكو د حقوقو او يا د فرضو عباداتو لكه د لمانځه قضا يا روژه وي يا لسمه برخه او زكات اداء كړي بيا هم د هغه مسؤول وي تر څو يې ادا كړي او يا د حق یا دین څښتن هغه ورته وبخښي.
۵. حاجي باید په خپل ځان کې د ایثار، قربانۍ او بښنې روحیه پیدا کړي، ځکه؛ دا دوه صفتونه د ښه سفر لپاره له غوره صفتونو څخه دي؛ په دې سفر کې به خامخا د بوډاګانو، معیوبو او ناروغانو سره چې مرستې ته اړتیا لري، ملګری وي، نو د دوی سره څومره چې ممکنه وي مرسته وکړئ او د دوی د عملونو له ثواب څخه ګټه پورته کړئ (بې له دې چې د دوی اجر کم کړي). دا سفر اوږد او سخت دی، نو که په دې کې د ځان قربانۍ نه وي، نو ډېر تاوان به وکړي. همدارنګه، دا چې دا یو معنوي او الهي سفر دی، شیطان هڅه کوي چې د فتنې په اچولو سره د ملګرو په منځ کې ترینګلتیا او ناراحتي رامنځته کړي،.ترڅو حاجیان له اجر او ثواب څخه محروم کړي او يا يې حج باطل کړي، نو هر سړی باید په پوره احتیاط سره خپل حرکاتو او کړنو ته پام وکړي تر څو له ملګرو سره بحث او لانجه رامنځته نه شي.