د سیدنا عمر فاروق رضی الله عنه ژوندلیک (څلورمه برخه)
د هغه اسلام راوړنه
کله چې عمر وليدل چې د مسلمانانو شمېر په پرله پسې ډول زياتېږي، نو پرېکړه يې وکړه چې رسول الله رصلی الله عليه وسلم ووژني، توره يې راواخيسته او د وژلو په نيت يې ووت، يو صحابی يې وليد، په داسې حال کې چې اسلام يې پټ ساتلى و، د هغه د مقصد په اړه يې ترې وپوښتل. عمر ورته وویل: محمد د وژني لپاره. صحابي ورته وویل: ته فکر کوې چې بني عبدالمطلب به تا پریږدي؟
عمر رضی الله عنه ورته وویل: زه فکر کوم چې ته د محمد پیروي کوي؟
ويې ويل: ستا خور او خاوند يې د هغه په دين ايمان راوړي.
عمر رضي الله عنه ورته وویل: ایا هغه دا کار کړی؟
هغه وویل: هو.
هغه غوښتل چې عمر رضي الله عنه د رسول الله صلی الله علیه وسلم له وژلو څخه منع کړي. عمر په غوسه شو او د خپلې خور کور ته ولاړ او دروازه یې وټکوله. د خباب بن ارت رضی الله عنه په کور کې سعید بن زید او د هغه میرمن، خطاب لور د قرآن تلاوت کاوه. کله چې خباب بن ارت رضی الله عنه واورېدل چې عمر بن خطاب دروازه ټکوي، هغه په کور کې پټ شو، کله چې دروازه خلاصه شوه، د خپلې خور مېړه سعيد بن زيد يې ونيو او ورته يې وويل: ته خو بې دينه شوې يې او د محمد پيروي کوي؟ سعید وویل: ای عمره راته ووایه که حق ستا له دین پرته په بل دین کې وي، نو مشکيل څه دی؟
عمر رضي الله عنه هغه يې په ځمکه وغورځاوه او په وهلو يې پيل وکړ، فاطمه راغله چې له خپل مېړه څخه بيل کړئ، پر مخ يې په څاپېړه ووهله او له مخ څخه يې وينه روانه شوه، فاطمې وويل: ماته ووايه که حق ستا له دين پرته په بل دين کې وي، نو مشکيل څه دی؟
د قرآن کریم پاڼې یې له لاسه ولويدې، عمر رضی الله عنه ورته وویل: دا پاڼې ماته راکړه. خور یې وویل: ته ناپاک يې او تر څو چې غسل ونه کړئ تاته به يې درنه کړم.
بیا هغه ولاړ او غسل یې وکړ او د قرآن کریم پاڼې یې ورکړې او هغه هم پاڼې لوستل پیل کړل «اعوذبالله من الشیطن الرجیم، بسمالله الرحمن الرحیم، طه (۱) ماانزلنا علیک القرآن لتشقی (۲) إلا تذکرة لمن یخشی (۳)» عمر رضي الله عنه فرمایي: دا خبره د رب العالمین پرته بل څوک نه کوي، هغه له خپلې خور څخه وغوښتل چې د رسول الله صلی الله علیه وسلم ځای ورته وښيي.
دلته خباب بن ارت ډاډمن شو او له خپل پټنځای څخه راووت او ویې ویل: ای عمر رضی الله عنه هغه د ارقم بن ابی ارقم په کور کې دی، زما په اند ته د رسول الله صلی الله علیه وسلم د دعا پایله ياست. : «ای خدایه د اسلام عزت وکړه يو له دوو عمرينو څخه، عمر بن الخطاب یا عمرو بن هشام.»
عمر رضي الله عنه وویل: ایا هغه زما لپاره دعا وکړه؟
ويې ويل: هو؛ نو هغه ته لاړ شه اې عمر.
عمر رضی الله عنه د ارقم رضی الله عنه کور ته لاړ او دروازه یې وټکوله؛ بلال وويل: څوک يې؟
ويې ويل: عمر. هغه کسان چې په کور کې وو د عمر د راتګ له امله ویریدل. حمزه بن عبدالمطلب وفرمایل: دروازه خلاصه کړه، که هغه د خیر لپاره راغلی وي، موږ د هغه په خدمت کې یو او که د بدۍ لپاره راغلی، زه به یې ځواب ورکوم. په دې وخت کې پیغمبر صلی الله علیه وسلم ورته راغی او نورو (ګريبان) کالر یې ټینګه نیولی و او په زوره یې ولړزاوه، عمر رضي الله عنه وایي: زه په ګونډو پر ځمکه ولویدم.
رسول الله صلی الله علیه وسلم ورته وفرمایل: ای د خطاب زویه ستا د اسلام د قبلولو وخت نه دی راغلی چې اسلام قبول کړې؟
عمر رضی الله عنه د شهادت کلمه ولوستله او سمدستي د تکبیر اواز هر طرف ته پورته شو، هغه له اسلام څخه سمدستي وروسته له اسلام نه سمدستي وروسته یې له رسول الله صلی الله علیه وسلم څخه پوښتنه وکړه چې ایا موږ پر حق يو؟
هغه وویل: هو.
هغه وپوښتل: آيا هغوی باطل نه دي؟
هغه وویل: هو.
هغه وپوښتل: نو ولې پټه يو؟
رسول الله صلی الله علیه وسلم ترې وپوښتل، عمر ستا څه نظر دی؟
ويې ويل: يا رسول الله صلی الله علیه وسلم زه به بهر لاړ شم او د مکې په کوڅو کې به د اسلام اعلان وکړم تر څو چې کعبې ته ورسیږو او شاوخوا طواف وکړو. پیغمبر صلی الله علیه وسلم وویل: سمه ده اې عمر.
مسلمانان دوه صفه ووتل، په یوه صف کې د خدای زمری (حمزه بن عبدالمطلب) او د بلې صف مخې ته عمر بن الخطاب رضی الله عنه وو. او ټولو د «الله اکبر او الحمدلله» نارې وهلې تر څو چې د کعبې طواف یې بشپړ کړ. قريشو پر دوى معترض نه شو كولاى. بلکي مکيانو د خپلو کورونو دروازې وتړلې، داسې ښکاري ده چې دوی له مسلمانانو څخه پټ ېده؛ دا د عمر رضی الله عنه لومړۍ ورځ وه چې اسلام يې راوړ. هغه د کعبې په شاوخوا کې د خپل اسلام په اعلانولو بسنه و نه کړه. بلکې هغه د کفارو مشرانو ته ورغی تر څو خپل اسلام هغوی ته ورسوي، ښايي د هغوی غصه راوپاروي.
ابوجهل ته ورغی او د کور دروازه یې وټکوله او ویې ویل: ای ابوالحکیم! ته نه پوهېږې چې زه مسلمان شوی یم؟
ويې ويل: افسوس په تا او ټوله ورځ يې د کور دروازه بنده کړه. بیا ابو سفیان ته ورغی او همداسې یې وکړل، ابو سفیان هم د خپل کور دروازه وتړله. د دې یو لامل دا و چې هغه به د نورو مسلمانانو په څیر د خدای په لاره کې و ځورول شي، هغه غوښتل چې خپل ځان د دې دین په منسوبولو سره خپل عزت او وقار څرګند کړي، هغه د جمیل بن معمر په نوم یو سړي ته ورغی. د خبر په خپرولو کې یې مهارت درلود او ورته یې وویل: اې جمیله، زه به تاته یوه خبر درکړم، په دې شرط چې هغه پټ کړئ، هغه ورته وویل: هو! عمر رضی الله عنه هغه ته وویل: هیچا ته مه وایه، زه شاهدي ورکوم چې له خدای پرته بل معبود نشته او محمد د خدای رسول دی.
عمر رضي الله عنه وايي: ما هغه خپل مخ ته ونه لید، هغه لاړ او ما هغه تعقیب کړ. هغه به ویل: عمر له خپل دین څخه اوښتی دی، ما به ویل: هغه دروغ وایي او وایي چې زه له خپل دین څخه اوښتی يم. ما ايمان راوړې.
د مکې خلک راټول شول او د هغه په وهلو يې پيل وکړ، تر دې چې ستړي شول، يو يې راواخيست او پر ځمکه يې وواهه او ويې ويل ما پرېږدی.
موږ لا تر اوسه د ایمان د راوړلو په لومړۍ ورځ کې یو، هغه په دې بسنه و نه کړه او خپل اولادونه یې راغونډ کړل او ویې ویل: پوه شه چې زه شاهدي ورکوم چې له الله پرته بل معبود نشته او محمد د خدای رسول دی، زه تاسو ته امر کوم چې په یو واحد خدای ایمان ولرئ.
د هغه زوی عبدالله بن عمر رضی الله عنه ورته وویل: زما پلاره ما یو کال مخکې ايمان راوړې. هغه ته يې وویل: تا خپل پلار جهنم ته پریښود؟ په خدای قسم تا به داسي ووهم چې ډیر درد وګالې. په عمر رضی الله عنه د ژوند په لړ کې، چې کله هغه ته دا کیسه را په یاد شوه نو زوی یې ملامت کړ.
ادامه لري…
