له دې آیتونو څخه څرګندېږي چې د انسان پیدایښت او اصل له اوبو او خاورې څخه دی. د قرآني آیتونو ظاهره د انسان د پیدایښت خپلواکۍ په اړه وضاحت کوي. همدارنګه له دې آیتونو او د هغو له تعبیرو څخه دا پایله اخیستلای شو چې د حضرت آدم علیه السلام خلقت یو خپلواک خلقت و، چې خدای تعالی هغه د “طین” څخه پیدا کړی او خپل روح یې په هغه کې دم کړی دی.
د داروین د نظریې سره تضاد
د آدم علیه السلام د پیدایښت په اړه د آیتونو ظاهره د داروین د تکامل له نظریې سره هیڅ سازګاري نه لري. له همدې امله، د انسان پیدایښت او اصل له دې ځمکې له خاورو څخه دی، او خدای تعالی په هغه کې له خپل روح څخه نفخه کړې ده.
د دې الهي نفخې له برکته، انسان له نورو ژوندیو موجوداتو څخه بېل شوی دی او هغه ځانګړتیاوې یې ترلاسه کړې دي چې بشري او انساني شخصیت ورته ورکوي. دا الهي نفخه هغه څه دي چې انسان د ملائکو نړۍ ته نږدې کوي او لوړ ملکوت ته رسوي.
هغه ځانګړې لاره چې انسان ته د خدای سره د اړیکې جوړولو او د خالق څخه د پیغام ترلاسه کولو وړتیا ورکوي. هو، خدای هغه پټ راز انسان ته ورکړی، چې د هغه په رڼا کې انسان کمال او الهي نږدېوالي ته رسېږي. خو نور ژوندي موجودات په خپلې حیواني کچې پاتې دي.
له همدې امله، د آیتونو د ظاهر له مخې، دا ستونزمنه ده چې هغه قاعده چې د داروینزم پر بنسټ ولاړه ده (یعنې قاعده چې د هغې پر اساس انسان له حیوان څخه دی)، د قرآني آیتونو او متنونو له ظاهر سره برابره کړو. البته، دا نظریه یوازې هغه وخت د قرآن کریم سره توافق کولی شي چې انسان یو ځانګړی خلقت ولري، چې له بدن (خاورو او خټو) او روح څخه جوړ شوی وي. د روح ځانګړتیاوې د خدای سره تړاو لري، او هغه په انسان کې د امانت په توګه ایښودل شوې دي. دا هماغه ځانګړتیا ده چې انسان یې له نورو جلا کوي.
۸. هغه څه چې د قرآن کریم د حضرت آدم علیه السلام او د انسانانو د پیدایښت په اړه څرګندوي، دا دي چې انسان ته د هغه ټولې ځانګړتیاوې، خپلواکۍ او جلا وظیفې د پیدایښت په وخت کې ورکړل شوې دي.
د في ظلال القرآن په تفسیر کې راغلي دي: «د انسانیت لویه کیسه لکه څنګه چې په قرآن کریم کې وړاندې شوې، د مفصلو څېړنو وړ ده. د بشریت کیسه د انساني خلقت د فطرت په اړه روښانه ده. انسان یو ځانګړی مخلوق دی. دا ځانګړتیا یوازې د حیاتي جوړښت او بدن پورې اړه نه لري.»
د قرآن کریم ټول آیتونه د حضرت آدم علیه السلام او د انسان د پیدایښت په اړه دې مفهوم ته اشاره کوي چې انسان ته، د هغه ټول انساني ځانګړتیاوې او خپلواک انساني دندې د هغه د پیدایښت په وخت کې ورکړل شوې دي. د انسان د تاریخ په اوږدو کې تکامل یوازې د دې ځانګړتیاوو پرمختګ او ترقي ښيي. د لوړو مهارتونو او علومو ترلاسه کول د انسان پرمختګ دی، خو دا پرمختګ د انسان په فزیکي جوړښت کې نه دی شوی، لکه څنګه چې د داروین د ډولونو د تکامل نظریه ادعا کوي.
۹. د “انسان” په اړه د اسلام نظر دا دی چې انسان یو جلا او ځانګړی مخلوق دی. هغه ځانګړي ځانګړتیاوې لري چې له بیولوژیک، میولوژیک، عقلاني او روحاني پلوه هغه بېلوي.
د بدن د جوړښت له مخې، انسانان له حیواناتو سره ورته والی لري، خو د انسان د بدن غړي یو لوړ او غوره نظم او سیستم لري. سربېره پر دې، د انسان د اساسي محتوا او غوښتنو پیل له حیواناتو سره توپیر لري. د انسان اړتیاوې له حیواناتو ډېرې دي؛ د حیواناتو غوښتنې محدودې دي، خو د انسان اساسي اړتیا یوازې خوراک، څښاک، کور او مخالف جنس نه دي.
انسان فکر، اراده او اختیار لري. هو، عقل او روح، د فکر او ارادې آزادي، انتخاب او اختیار هغه ځانګړتیاوې دي چې د انسان انسانیت لوړوي او له حیواناتو جلا کوي.
د انسان بنسټیزې ځانګړتیاوې لکه عقیده، د فکر او ارادې آزادي، واک او انتخاب هغه څه دي چې د هغه انسانیت ټاکي او تعریفوي.
