په ټولنیز او فردي ژوند باندې د ګناهونو بدې اغېزې (دوهمه برخه)
په فردي ژوند باندې د ګناهونو بده اغېزه
په مخکنۍ مقاله کې مو وویل چې انسان د جسم او روح له دوو ابعادو څخه جوړ دی او روح زموږ د وجود اصلي اړخ جوړوي. په دې تاکید وشو چې بايد د روحي او معنوي پياوړتيا لپاره هڅې وشي او د ګناهونو له امله د روحي ککړتيا مخه ونيول شي. په دې مقالې کې، چې زموږ د مقالو د لړۍ یوه برخه ګڼل کیږي، د ګناهونو نتایج او پایلې او د انسان په روح باندې د هغې اغیزې څیړو.
له خدای تعالی څخه لېروالی
الله جل جلاله له خپلو بندګانو سره ډېر محبت لري او په دې دنيا کې يې د هغوى د هوساينې او اسانتيا لپاره ډېر امکانات برابر کړي دي، تر څو په ارامۍ سره عبادت وکړي. هرڅومره چې بنده د عبادت او اطاعت په لاره ځي او غواړي چې خدای ته نږدې شي هغومره د خدای فضل او رحمت ته نږدې کیږي. عبادت په حقیقت کې د ټولو هغو نعمتونو د شکر کولو یوه بڼه ده چې خدای موږ ته په خپله خوښه یا ناخوښۍ سره راکړي دي او موږ یې خپل د نه ختمېدونکي نعمتونو پوروړي کړي یو.
نو باید بندګان تل د عبادت او خدمت په متوازنه لاره روان وي او په خپل مادي او معنوي ژوند کې د پرمختګ لپاره سمه لاره غوره کړي. دوی باید له سمې لارې څخه منحرف نه شي او د ناکامۍ او بربادۍ درې ته سقوط نه شي. خو کله چې بنده له سمې لارې انحراف وکړي او خپل ژوند د خدای له ذکر څخه لرې او په غفلت کې تېر کړي، نو روح یې ستړې کېږي او معنويت یې زیانمنېږي. ګناهونه که واړه وي یا لوی، لنډمهاله وي یا دایمي، د انسان پر روحياتو ناوړه اغیزې لري او له هغه څخه سکون اخلي.
دا اغیزې د یو تیزاب په څیر دي چې په تدریج د انسان په جسم اچول کیږي او ورو ورو یې له مینځه وړي. د ګناه د ټولو پایلو په منځ کې، له خدای څخه فاصله تر ټولو جدي ده. د ګناه په کولو سره، یو شخص ورځ په ورځ د الهي محکمې څخه لرې کیږي او د خدای رحمت له لاسه ورکوي. انسانان له خدای سره د ارتباط او د عبادت د ځواک له لارې، خپل انسانیت ساتي او د اشرف مخلوقات لوړه رتبه ترلاسه کوي. که د بنده او خالق تر منځ دا اړيکه ټينګه او ثابته نه وي، نو انسان به پر نورو مخلوقاتو برتري نه لري. له همدې امله د ګناه ککړتیا د دې لامل کیږي چې دا اړیکه ضعیفه شي او بالاخره پرې شي او انسان د انسانیت له لوړې درجې څخه ښکته شي او د هغه معنوي جوړښت ضعیف کړي.
څومره چې بنده په ګناهونو ټينګار کوي او د ګناهکارانو په غونډو کې کښېني په همغه اندازه يې له خداى څخه فاصله زياتيږي او بالاخره خداى ته د تقرب لاره له لاسه ورکوي. او بیا به نه د تګ لاره وي او نه د راتګ؛ او د تړلې کوڅې سره مخامخ کیږي، او د ژوند په لاره کې، هره کوچنۍ ننګونه کولی شي هغه ته ماتې ورکړي او تسلیم یې کړي.
مګر یو انسان څومره ظلم او بدبختي زغملاى شي چې د دې فاني نړۍ په ګناه او نافرمانۍ سره ژوند وکړي، د هغه چا ګناه چې ټول څېزونه یې د هغه لخوا دي او د هغه په ځمکه کې د هماغه ذات د رحمت او مرحمت په سيوري کې ژوند کوي او ساه اخلي.
نو دا مه هېروئ چې ګناهونه مو له خدایه لرې کوي او د روحي او معنوي ناروغیو په درې کې مو یوازې پریږدي او هره شېبه د وضعیت په خرابوالي باندې اضافه کوي. له دې څخه بل کوم مصیبت دی چې د خدای د رحمت او محبت سترګې د بنده څخه لیرې شي او هغه د ګناه په تیاره کې یوازې پاته کړي؟
